Kees Scherer werd geboren in de Amsterdamse Jordaan in
1920. Tijdens zijn jeugd fotografeerde hij met een agfaboxje.
Na de tweede wereldoorlog start hij als
reportagefotograaf voor kranten en maakt gesmaakte reportages van de
overstromingen in Nederland (1953), de mijnramp in Marcinelle (1956) en de
opstand in Hongarije (1956).
In 1949 wordt in Nederland de Nederlandse Fotografie
Kunstkring gesticht. Hij stuurt een reeks foto's op om erkend te worden. Maar
zijn fotografie (onscherpte, contrastrijke beelden, veel schaduwen) valt bij de
jury niet in goede aarde.
In 1955 is hij medeoprichter van World Press Photo. Deze
organisatie organiseert nog elk jaar een prestigieuze wedstrijd voor
reportagefotografen.
Van dan trekt hij zowat de hele wereld rond. Maar het
liefst fotografeert hij in Amsterdam en Parijs.
Uit zijn foto's blijkt zijn fascinatie voor het licht:
strijklicht, tegenlicht, lichtschakeringen.
Dikwijls zoekt hij het ongewone, het ironische, het
onverwachte in zijn onderwerpen.
Hij weigert lang om met een kleinbeeldcamera te werken.
Dat geeft volgens hem te veel ruis op de foto.
Een herseninfarct in 1985 belet hem nog te fotograferen.
Spreken en schrijven kan hij niet meer.
In 1993 overlijdt hij in een rustoord.
 |
Zelfportret
