Cyanotypie (3)

The challenge for me has first been to see things as they are, whether a portrait, a city street, or a bouncing ball. In a word, I have tried to be objective. 
Berenice Abbott 

Een cyanotypie is altijd een contactafdruk: men is gebonden aan de grootte van het negatief. Natuurlijk kan men met grootformaatcamera's ook grotere negatieven verkrijgen.

Maar men kan ook van digitale opnamen een print maken op transparanten in negatief zwart-wit.

Gisteren probeerde ik een aantal proefstroken om de tijd te meten hoelang ik in de zon moest belichten.

Trapjes vanaf 7 minuten tot 12 minuten: een fiasco. Zelfs tot 32 minuten (en dat zit je wel lang in het zonnetje) en weer niks. Rond 15.30 was de zon al wat minder sterk dus heb ik het maar opgegeven.

Vandaag terug geprobeerd en nu kortere tijden geprobeerd. Het bleek dat 3 minuten beter was, en dat gaf zelfs al een donker resultaat.

De eerste twee zijn opnames in Oradour-sur-Glane: het dorpje in Frankrijk dat door de Duitsers als wraakmaatregel verwoest werd en waar praktisch iedere bewoner vermoord is.

 De foto's hierboven zijn iets groter dan A5-formaat

  

De derde opname is een samengesteld beeld en is na 2.5 minuten belichten duidelijk veel te donker. Dat wordt dan een tweede poging. Deze foto is iets groter dan A4-formaat.